“Ben je wel eens in Beijum geweest dan?!”
Zelf een bewonersvereniging oprichten, waarom is dat zo nuttig en aangenaam?
Is Bewonersvereniging Mudaheerd in Beijum een bloedserieuze belangenvereniging om op te komen voor de rechten van huurders, de toezichthouder die waakt voor orde en netheid in het gebouw? Een gezellig uit de hand gelopen vriendengroepje, een warme actiegroep in de strijd tegen de sneue individualisering van de samenleving? Of toch stiekem een soort sociaal vangnet voor de wat meer teruggetrokken student die net begint?
“Alle antwoorden zijn goed! En we kunnen het alle huurders van Nederland van harte aanraden! Bij Lefier vinden ze het alleen maar positief; ze helpen je ook graag op weg, met spullen, advies bij ingewikkelde, administratieve kwesties of gewoon even vlug wat praktisch overleg. Altijd doen, zeggen wij!”
Over de Groningse woonerfwijk Beijum lopen de meningen sterk uiteen. Wat ambtenaren een autoluwe woonerfwijk noemen, heet in de volksmond ook wel ‘bloemkoolwijk’. Omdat de straten en zijstraten niet netjes recht en evenwijdig zijn, maar eigenwijs alle kanten op kronkelen, als een soort bloemkoolroosjes aan een stam: de paar hoofdverkeerswegen van krul naar krul. Google Maps aan, als je er op bezoek moet.
Een fijne, speelse buurt met veel meer groen dan gewoonlijk. Toch hoor je ook wel eens: “Dat is toch vooral een saaie achterstandswijk?” Of: “Beijum? O jee. Je kon zeker geen kamer in de stad krijgen?” De studenten en oud-studenten Inge, Esther, Marrit, Daan en Thijs van Bewonersvereniging Mudaheerd kunnen niet wachten om de hardnekkigste misverstanden weg te nemen. Iemand zegt het zo: “Ja, je bent de eerste paar dagen wel eens de weg kwijt, het is even zoeken als je keurige, maar saaie kaarsrechte straten gewend bent. Het voornaamste is dat ik me er nu prima thuis voel! Veel bomen en plantsoenen, autoluw, de natuur lekker dichtbij. Als iemand zomaar iets negatiefs over mijn wijk zegt, vraag ik altijd: “Ben je wel eens in Beijum geweest dan?!” Esther vult aan: “Ik vind het hier fijn. Ik ben opgegroeid op het platteland, in Drenthe. Lekker stil, veel ruimte om je heen. Ik zou er niks voor voelen om in het centrum te wonen, met al die studenten. Haha!”
De bewonersvereniging is bedoeld voor bewoners van een complex met studentenwoningen in de Mudaheerd. Ergens tussen de meer standaard gezinswoningen in. Er zijn zo’n 25 ‘eenheden’ voor in totaal 46 huurders. Elk huis is weer net even anders: je hebt er kamers, appartementen voor 2 of 3 personen waar je de keuken en badkamer deelt en complete studio’s voor 1 bewoner.
Tegenwoordig kun je er als student alleen terecht met een ‘campuscontract’. Dat wil zeggen: je woont er tijdens je studie, daarna vertrek je weer. Inge, Esther, Marrit, Daan en Thijs zijn nog van voor die regeling, zij mogen voorlopig blijven ook als ze niet meer studeren.
Geen van allen vinden ze de fietsafstand naar het centrum iets om je druk over te maken. Valt overigens reuze mee (ook weer zo’n vooroordeel van niet-Beijumers): “Het is een dik kwartier fietsen, met wind tegen misschien 20 minuten; precies goed! Zelfs wel lekker soms, even weg van de drukte. We doen ook veel met de bus. Die stopt hier voor de deur. De winkels van Beijum zijn op loopafstand, we hebben hier alles wat we nodig hebben.”
Het woongebouw zelf, daar hebben ze een soort haat-liefde verhouding mee. Dat wil zeggen, wat het uiterlijk betreft. Binnen is er slechts sprake van pure liefde, je kunt er immers zelf iets heel moois van maken. En dat hebben ze alle vijf gedaan. “Tsja, het is uit de Jaren ’80 hè. Toen vonden ze dit dus mooi. Deuren in de primaire kleuren rood, geel, groen en blauw. De architectuurprijs zal het gebouw niet winnen. Marrit en Esther hebben net een nieuwe deur; ze stelden nog voor om een keer een roze deur te doen, maar daar wilde de projectleider van Lefier niet in mee. Snappen we ook wel, het moet natuurlijk toch een eenheid blijven. Ook al is het niet helemaal onze smaak.”
Veel andere dingen krijgt de bewonersvereniging in overleg met Lefier wél voor elkaar. Ze benadrukken meteen dat het ook geen belangenvereniging is tegen Lefier, maar met Lefier. “In veel dingen trekken we samen op. Is er bijvoorbeeld overlast van één van de bewoners en andere ondervinden daar duidelijk hinder van, dan schrijven we samen met Lefier een vriendelijke brief. Dat werkt toch beter dan wanneer je als buurman of buurvrouw boos aanklopt, het krijgt wat meer gewicht. Bovendien: niet iedereen durft er zelf iets van te zeggen, dat begrijpen we. Van een onduidelijk rommelhok hebben we een bar voor de bewoners gemaakt. Zelf een barmeubel en een tafel getimmerd, met toestemming van Lefier. Het is er twee keer per maand heel gezellig. Knus, want het is maar 10 vierkante meter. Het bestuur neemt drankjes en snacks mee.”
Wat doet de Bewonersvereniging nog meer? “We organiseren allerlei activiteiten. De basis was het contact met Lefier, maar we doen eigenlijk veel meer. Een barbecue in de tuin bijvoorbeeld. Echt niet alleen dingen voor onze ‘eigen’ bewoners, ook wel voor de hele buurt rondom. In september is er een Milieustraat voor acht straten in dit deel van de wijk, in totaal 1.500 huishoudens.”
Sociaal schakelpunt
“Het belangrijkste vinden we onze rol van sociaal schakelpunt. Tussen bewoners onderling en tussen bewoners en Lefier. We mikken op meer sociale cohesie. Bij nieuwe bewoners gaan we altijd even langs. Die vinden dat heel prettig, zeker als ze net nieuw zijn in Groningen. Zo proberen we iets te doen aan de individualisering van de samenleving. Zeker onder studenten is er best veel (verborgen) eenzaamheid. En er wordt wat meer gemopperd, op alles en iedereen. De appgroep die we hebben, was vroeger een positief gestemde vriendenclub, nu krijgt het soms wat weg van een klachtenlijn. Ook daar willen we iets aan doen. Het is heel belangrijk om samen initiatieven te nemen, überhaupt iets te ondernemen. Je moet het gevoel hebben: er wordt wat gedaan hier! Dat is toch heerlijk! We hebben nu 14 leden, we hopen dat het er meer worden. In het verleden werd je automatisch lid bij het tekenen van een huurcontract, maar de regels zijn veranderd. Nu is het je eigen keuze om lid te worden. Wij zouden zeggen: altijd doen! Je krijgt er geen spijt van. Al kunnen we ons best voorstellen, dat er een drempel is om je bij een stel wildvreemden aan te sluiten. Maar je zult zien: samen staan we sterk en bovendien hebben we onderweg veel plezier. Het mooie is: je hoeft niet bij een bepaalde studie of kring te horen. Iedereen is welkom, alleen je adres telt. Je woont hier.”
Voorzitter Inge vat het hele verhaal perfect samen, in maar vier woorden. Ze wil niks weten van het woord ‘wildvreemden’ om je bij aan te sluiten: “Iedereen is mijn buur!”