Met Ronald Bakker naar de Burendag

Ronald Bakker woont in de Groningse wijk De Wijert, in de Van Schendelstraat. Even een praatje met hem maken is normaal gesproken goed te doen, maar deze week heeft hij het druk, weinig tijd. “We zijn druk in de weer met de voorbereidingen voor zaterdag, Burendag. Ik verzorg ’s middags zelf de muziek; voor ’s avonds laten we een echte DJ komen en een Karaoke-DJ, dat wil zeggen: keihard meezingen met de letters op het beeldscherm! Het hoeft niet zuiver, als je maar plezier hebt. In de middag gaan we met zijn allen oud-Hollandsche spellen doen, ook wel niet-oud-Hollandsche spellen trouwens. Dan is er om vijf uur het begin van de barbecue, ook bij het multifunctioneel centrum MFC aan de P.C. Hooftlaan. Ook geschikt voor al uw feesten en partijen! Dat wordt gezellig druk met bijna honderd eters uit de wijk. Het feest begint ‘s avonds in de grote zaal. Maar nu moet ik door, want de plicht roept.” 

Over Burendag 

Het is een idee van het Oranje Fonds en de koffiemakers van Douwe Egberts. Het idee van zo’n officiële Burendag in het hele land is dat er niks officieels hoeft. Alles mag, als buren maar gezellig bij elkaar komen (‘op de koffie’) en er samen een mooie dag van maken. Zodat je de volgende dag bij een ontmoeting in de supermarkt ineens denkt: O, ja dat is die leuke buurtgenoot van een paar straten verderop, die zo goed in vorm was bij het karaoke zingen! Als het zo gaat, dan is de Burendag al geslaagd.  

Het motto van de landelijke Burendag is, heel vrij vertaald: ‘Goed als je weet wie er bij je in de wijk woont.’ Want contact met je buren is goed voor de verbinding, voor een gevoel van veiligheid en saamhorigheid. En dat draagt allemaal weer flink bij aan ‘prettig wonen’, misschien wel de belangrijkste opgave van woningcorporatie Lefier. 

Op verkenning, diep in De Wijert 

Het is zaterdag 23 september. We treffen Ronald Bakker bij de buitenhuiskamer van het MFC. Van tevoren gaf hij al aan dat hij makkelijk te herkennen zal zijn, dankzij een glanzende blauwe bloes en een feestelijk hoedje met lichtjes. “Als middag-DJ draag ik echt iets in disco-blues stijl. Maar je kunt ook gewoon vragen ‘Waar is Ronald?’ – dan weet iedereen me wel te vinden.”  
 
Hij is al jaren en jaren betrokken bij het organiseren van de jaarlijkse Burendag. Zelf heeft hij het over ‘Burendag vieren’. Staat ook op het spandoek, buiten bij het buurtcentrum: Kom je Burendag vieren? 

Ronald zat in het team van Wijkdeal De Wijert. Daar besloten ze dat het na jaren stilte vanwege het coronavirus hoog tijd werd om die Burendag nieuw leven in te blazen. Ronald vertelt: “Het heet Wijkdeal omdat we met de wijk een deal maken, met bewoners, ondernemers, scholieren. Als er iets leuks of iets nuttigs ontbreekt in de buurt, springen wij bij. Ik zit zelf in het team ‘Meedoen & Samenzijn’, maar we hebben ook teams ‘Verkeer & Veiligheid’ en ‘Groenvoorziening’. De belangrijkste spelregel is dat we alles samen met de bewoners doen, niks alleen op eigen houtje.” Carolien van Wijkdeal De Wijert is er ook. Zij vertelt: “De gemeente is hier druk bezig met wijkvernieuwing. Dat wordt vast mooi. Wij vinden het altijd het fijnste als ideeën van bewoners zelf komen.” 

Voor de Burendag zet Ronald zich volop in, ook al is zijn gezondheid de laatste jaren matig. 

Dus ging Ronald mensen bij elkaar zoeken, die konden helpen. De vaste werkgroep voor de Burendag bestaat nu uit vijf man, op de dag zelf zijn er vijftien vrijwilligers in de weer. Hij houdt zelf de stand bij voor de deelnemers aan de barbecue die zich melden. Niet in zo’n modern Excelbestand op de computer, je krijgt met balpen een vinkje achter je naam in Ronalds schrift. Plus als bonus een extra bonnetje voor de ijskar van Matti Gelati, die zometeen nog langskomt.  

“We krijgen ook hulp van leerlingen van het Menso Alting College hier uit de wijk, een beroepsvakschool. De leerlingen van de horeca-opleiding maken salades bij de barbecue en voor alle vrijwilligers een lunch. Mooi toch?” Alle vrijwilligers die er zijn, doen het uit liefde voor de wijk. Dat vindt ook vrijwilliger Marieke: “Ik zei, ik kom zaterdag misschien ook wat doen. Toen zeiden ze meteen: ok, dan ben je vanaf nu vrijwilliger. Vooruit dan maar!” 

In de grote zaal van het MFC weet inderdaad iedereen Ronald te vinden. Nordeen van elf is even de tel kwijt op zijn scorekaart. Hij roept: “Ronald, wat is ook alweer spel nummer 7? O, ja het voetbal sjoelen!” Even verderop kun je onder twee enorme opblaaspalmbomen limbodansen (‘Een oud-Hollandsch spel uit Trinidad!’ staat er op het kaartje met uitleg. Bukken mag niet, dan ben je af, soepel vanuit de heupen achterover hangen is de bedoeling.)  

Je kunt ringwerpen op lege flessen, in de kleine zaal staat een zenuwslopend behendigheidsspel met opvlammende lichtjes bij een serie dikke buttons. Ideaal om je reactiesnelheid te testen (“Ja, geef er maar een hengst op!”). Een moeder verliest het nipt van allebei haar kinderen: “Niet eerlijk dit, jullie zaten er steeds doorheen te praten!” 

Ronald is blij dat hij op deze manier wat kan doen voor zijn geliefde buurt. Hij is geboren en getogen in Groningen. Wil daar nooit meer weg. Over het resultaat van de Burendag is hij dik en dik tevreden; ook al is het niet direct meetbaar. Dat geeft niks. Lekker druk bij het eten, veel lachende gezichten op de spelmiddag. Gezinnen die elkaar ‘normaal’ misschien nooit zouden ontmoeten (andere school, andere liefhebberijen, andere sportclubs, andere achtergrond) hebben elkaar toch weer een beetje beter leren kennen. En leren waarderen!